- sövqi-təbii
- is. <ər.> bax instinkt. Əlbəttə, burada sövqi-təbiinin də qüvvətli bir amil kimi böyük rolu vardı. Ə. Ə.. <Süleyman> əlində yalın xəncər durmuş Nüsrəti görərkən bir sövqi-təbii ilə tez Həmidin yatağına doğru atıldı və elə bu anda Nüsrət də Həmidə sarı cumdu. Ə. M.. Ancaq <Kamalın> əlləri, ayaqları ona tabe olmur, sövqi-təbii ilə bu ölüm təhlükəsindən çəkinirdi. M. Rz..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.